gǔ shí tàn
古时叹
jī zǐ nú ér bǐ gàn sǐ, qū yuán yǐ zàng xiāng jiāng shuǐ, tòng kū shū shēng bú jiàn guī, zhū dǒng hé rén hū dé qǐ? shēn yī dà lǎo wèi fǔ rú, wán kuà xiǎo ér chēng zhàng fū.
箕子奴而比干死，屈原以葬湘江水，痛哭书生不见归，朱董何人呼得起？深衣大老为腐儒，纨胯小儿称丈夫。
xué shì shí wéi fù fēng wǔ, jiāng jūn rì zuì qiān jīn hú.
学士时为父风舞，将军日醉千金壶。
rén jiān chì zǐ kǔ qián tài, bào lín fǎn mèi kōng liú tì.
人间赤子苦钳钛，抱麟反袂空流涕。
wū hū! yī xī! bù yǒu zhù shé zhī nìng sòng cháo zhī měi, nán hū miǎn yú jīn shì yǐ!
呜呼！噫嘻！不有祝蛇之佞、宋朝之美，难乎免于今世矣！
