kū lǐ mèng dá
哭李孟达
jiù jiāo duō yǐ xiè míng shí, mèng dá qí cái zuì suǒ sī.
旧交多已谢明时，孟达奇才最所思。
wǎn suì lì cháo suī xiǎo shì, píng shēng kǔ xué jìng shéi zhī! zūn qián yī xiào zhōng wú rì, dì xià xiāng cóng què yǒu qī.
晚岁立朝虽小试，平生苦学竟谁知！尊前一笑终无日，地下相从却有期。
tòng jué qǐn mén shuāng rì mù, duǎn piān liáo wèi xiě yú bēi.
恸绝寝门霜日暮，短篇聊为写余悲。
