yì shě jiàn gù píng fēng huà hǎi táng yǒu gǎn
驿舍见故屏风画海棠有感
yàn fán zhǐ yù zhǎng miàn bì, cǐ xīn ān dé wán rú shí.
厌烦只欲长面壁，此心安得顽如石。
dù mén fù chū tàn xí qì, zhǐ jiǔ hái kāi cán dìng lì.
杜门复出叹习气，止酒还开惭定力。
chéng dū èr yuè hǎi táng kāi, jǐn xiù guǒ chéng mí xiàng mò.
成都二月海棠开，锦绣裹城迷巷陌。
yàn gōng zuì shèng hào huā hǎi, bà guó xióng háo yǒu yí jī.
燕宫最盛号花海，霸国雄豪有遗迹。
xīng hóng yīng lǜ jí tiān qiǎo, dié è zhòng fū xuàn cháo rì.
猩红鹦绿极天巧，叠萼重跗眩朝日。
fán huá yī mèng hū chuī sàn, bì yǎn xì sī yóu lì lì.
繁华一梦忽吹散，闭眼细思犹历历。
yōu lè xiāng xún qǐ yì zhī, gù rén yīng jì zuì zhōng shī.
忧乐相寻岂易知，故人应记醉中诗。
yè lán fēng yǔ jiā zhōu yì, chóu xiàng píng fēng jiàn zhé zhī.
夜阑风雨嘉州驿，愁向屏风见折枝。
