qiū yǔ tàn
秋雨叹
cóng cóng yǔ shēng xiè gāo qiū, dào liáng jìn lán yǔ bù xiū.
淙淙雨声泻高秋，稻粱浸澜雨不休。
zhì shì rén rén wàn xíng lèi, gū chén niè zǐ wú qióng yōu.
志士仁人万行泪，孤臣孽子无穷忧。
yī shēn qióng kùn wèi xiá xù, rú cǐ wú shì lǐ yǒu bù? shèng yán gǔ xùn jǔ bù yàn, jiǎn biān kě yòng hàn mǎ niú? wū hū yǒu sù wú dé shí, yè shuì hé shí dé ān xí? wǒ shēng yóu jí xuān hé nián, jiàn yán yǐ lái shēn suǒ lì.
一身穷困未暇恤，如此无事理有不？圣言古训举不验，简编可用汗马牛？呜呼有粟吾得食，夜睡何时得安席？我生犹及宣和年，建炎以来身所历。
gāo huáng yī yán gǎn tiān dì, dào zéi qiān qún sǎo wú jī.
高皇一言感天地，盗贼千群扫无迹。
jū náng suī cǎn gù kě yī, shuí wèi shèng dài shī zhēn shí!
疽囊虽惨固可医，谁为圣代施鍼石！
