zhě yī chōng
赭衣舂
zhě yī chōng yǒng xiàng, suān fēng qǐ mù chǔ.
赭衣舂永巷，酸风起幕杵。
shēng shēng suì qiè xīn, qiè jiàn tòng gé sān qiān lǐ.
声声碎妾心，妾见痛隔三千里。
bà shuǐ huān yíng gǔ ròu ēn, zǐ mǔ zài jiàn wú yóu yuán.
灞水欢迎骨肉恩，子母再见无由缘。
shuí jiāng zhèn yǔ yǐn lóng zǐ, chén liè shàng lín rú yì sǐ.
谁将鸩羽饮龙子，晨猎上林如意死。
qiè ěr zòng néng wén, qiè mù nà néng shì.
妾耳纵能闻，妾目那能视。
qiè kǒu zòng néng yán, qiè zú ān néng lǚ.
妾口纵能言，妾足安能履。
bái rì gǎi sè tiān róng chóu, wèi yāng gōng zhōng tóng yè qiū.
白日改色天容愁，未央宫中桐叶秋。
táng táng fēng pèi lóng zhǔn gōng, sān chǐ zào hàn pēng yīng xióng.
堂堂丰沛龙准公，三尺造汉烹英雄。
jī bù guī lái shàng wú yàng, yù zhì gǔ gōng rú zhǐ zhǎng,
击布归来尚无恙，预置股肱如指掌，
míng zhī gàng bó kě ān liú, hé wéi cún qiè zǐ mǔ wú liáng móu.
明知戆勃可安刘，何为存妾子母无良谋。
