lóng qiū shān
龙邱山
jiǔ fēng shī cuì qiū guāng níng, tíng tíng chū shuǐ fú róng jìng.
九峰湿翠秋光凝，亭亭出水芙蓉净。
cuī wēi guài shí jù ruò hǔ, hé dá qí fēng chí bā jùn.
崔巍怪石距若虎，合沓奇峰驰八骏。
shān ruò gǔ sì gé hóng chén, shí yǒu tiān fēng dù yōu qìng.
山若古寺隔红尘，时有天风度幽磬。
qǐ wéi qīng shǎng wán xīn mù, kuàng yǒu gāo rén jì zhēn yǐn.
岂惟清赏玩心目，况有高人寄真隐。
zì cán bēn zǒu hóng chén kè, hé yóu de suì shān lín xìng.
自惭奔走红尘客，何由得遂山林性。
cháng gē liáo fù fù zhòng yóu, bù yòng xuán yán kè míng xìng.
长歌聊复赋重游，不用悬岩刻名姓。
