或受之寒注音参考

lùn jī zhù shū
论积贮疏

guǎn zǐ yuē:" cāng lǐn shí ér zhī lǐ jié.
管子曰:“仓廪实而知礼节。
" mín bù zú ér kě zhì zhě, zì gǔ jí jīn, wèi zhī cháng wén.
”民不足而可治者,自古及今,未之尝闻。
gǔ zhī rén yuē:" yī fū bù gēng, huò shòu zhī jī yī nǚ bù zhī, huò shòu zhī hán.
古之人曰:“一夫不耕,或受之饥;一女不织,或受之寒。
" shēng zhī yǒu shí, ér yòng zhī wáng dù, zé wù lì bì qū.
” 生之有时,而用之亡度,则物力必屈。
gǔ zhī zhì tiān xià, zhì qiān zhì xī yě,, gù qí chù jī zú shì.
古之治天下,至孅至悉也,,故其畜积足恃。
jīn bèi běn ér qū mò, shí zhě shén zhòng, shì tiān xià zhī dà cán yě yín chǐ zhī sú, rì rì yǐ zhǎng, shì tiān xià zhī dà zéi yě.
今背本而趋末,食者甚众,是天下之大残也;淫侈之俗,日日以长,是天下之大贼也。
cán zéi gōng xíng, mò zhī huò zhǐ dà mìng jiāng fàn, mò zhī zhèn jiù.
残贼公行,莫之或止;大命将泛,莫之振救。
shēng zhī zhě shén shǎo, ér mí zhī zhě shén duō, tiān xià cái chǎn hé dé bù jué! hàn zhī wèi hàn, jǐ sì shí nián yǐ, gōng sī zhī jī, yóu kě āi tòng! shī shí bù yǔ, mín qiě láng gù suì è bù rù, qǐng mài jué zi, jì wén ěr yǐ.
生之者甚少,而靡之者甚多,天下财产何得不蹶!汉之为汉,几四十年矣,公私之积,犹可哀痛!失时不雨,民且狼顾;岁恶不入,请卖爵子,既闻耳矣。
ān yǒu wéi tiān xià diàn wēi zhě ruò shì ér shàng bù jīng zhě? shì zhī yǒu jī ráng, tiān zhī xíng yě, yǔ tāng bèi zhī yǐ.
安有为天下阽危者若是而上不惊者?世之有饥穰,天之行也,禹、汤被之矣。
jí bù xìng yǒu fāng èr sān qiān lǐ zhī hàn, guó hú yǐ xiāng xù? zú rán biān jìng yǒu jí, shù qiān bǎi wàn zhī zhòng, guó hú yǐ kuì zhī? bīng hàn xiāng chéng, tiān xià dà qū, yǒu yǒng lì zhě jù tú ér héng jī bà fū léi lǎo yì zi ér yǎo qí gǔ.
即不幸有方二三千里之旱,国胡以相恤?卒然边境有急,数千百万之众,国胡以馈之?兵旱相乘,天下大屈,有勇力者聚徒而衡击;罢夫羸老易子而咬其骨。
zhèng zhì wèi bì tōng yě, yuǎn fāng zhī néng yí zhě, bìng jǔ ér zhēng qǐ yǐ.
政治未毕通也,远方之能疑者,并举而争起矣。
nǎi hài ér tú zhī, qǐ jiāng yǒu jí hū? fū jī zhù zhě, tiān xià zhī dà mìng yě.
乃骇而图之,岂将有及乎?夫积贮者,天下之大命也。
gǒu sù duō ér cái yǒu yú, hé wéi ér bù chéng? yǐ gōng zé qǔ, yǐ shǒu zé gù, yǐ zhàn zé shèng.
苟粟多而财有余,何为而不成?以攻则取,以守则固,以战则胜。
huái dí fù yuǎn, hé zhāo ér bù zhì! jīn ōu mín ér guī zhī nóng, jiē zhe yú běn shǐ tiān xià gè shí qí lì, mò jì yóu shí zhī mín, zhuǎn ér yuán nán mǔ, zé chù jī zú ér rén lè qí suǒ yǐ.
怀敌附远,何招而不至!今殴民而归之农,皆著于本;使天下各食其力,末技游食之民,转而缘南亩,则畜积足而人乐其所矣。
kě yǐ wéi fù ān tiān xià, ér zhí wèi cǐ lǐn lǐn yě, qiè wèi bì xià xī zhī.
可以为富安天下,而直为此廪廪也,窃为陛下惜之。
jié zì hàn shū shí huò zhì
节自《汉书·食货志》

贾谊

贾谊(前200~前168),汉族,洛阳(今河南省洛阳市东)人,字太傅。西汉初年著名的政论家、文学家。18岁即有才名,年轻时由河南郡守吴公推荐,20余岁被文帝召为博士。不到一年被破格提为太中大夫。但是在23岁时,因遭群臣忌恨,被贬为长沙王的太傅。后被召回长安,为梁怀王太傅。梁怀王坠马而死后,贾谊深自歉疚,直至33岁忧伤而死。其著作主要有散文和辞赋两类。散文如《过秦论》、《论积贮疏》、《陈政事疏》等都很有名;辞赋以《吊屈原赋》、《鵩鸟赋》最著名。...