xiāng zhōu zhòu jǐn táng jì
相州昼锦堂记
shì huàn ér zhì jiàng xiàng, fù guì ér guī gù xiāng.
仕宦而至将相，富贵而归故乡。
cǐ rén qíng zhī suǒ róng, ér jīn xī zhī suǒ tóng yě.
此人情之所荣，而今昔之所同也。
gài shì fāng qióng shí, kùn è lǘ lǐ, yōng rén rú zǐ, jiē dé yì ér wǔ zhī.
盖士方穷时，困厄闾里，庸人孺子，皆得易而侮之。
ruò jì zǐ bù lǐ yú qí sǎo, mǎi chén jiàn qì yú qí qī.
若季子不礼于其嫂，买臣见弃于其妻。
yī dàn gāo chē sì mǎ, qí máo dǎo qián, ér qí zú yōng hòu, jiā dào zhī rén, xiāng yǔ pián jiān lěi jì, zhān wàng zī jiē ér suǒ wèi yōng fū yú fù zhě, bēn zǒu hài hàn, xiū kuì fǔ fú, yǐ zì huǐ zuì yú chē chén mǎ zú zhī jiān.
一旦高车驷马，旗旄导前，而骑卒拥后，夹道之人，相与骈肩累迹，瞻望咨嗟；而所谓庸夫愚妇者，奔走骇汗，羞愧俯伏，以自悔罪于车尘马足之间。
cǐ yī jiè zhī shì, dé zhì yú dāng shí, ér yì qì zhī shèng, xī rén bǐ zhī yī jǐn zhī róng zhě yě.
此一介之士，得志于当时，而意气之盛，昔人比之衣锦之荣者也。
wéi dà chéng xiàng wèi guó gōng zé bù rán: gōng, xiāng rén yě, shì yǒu lìng dé, wéi shí míng qīng.
惟大丞相魏国公则不然：公，相人也，世有令德，为时名卿。
zì gōng shǎo shí, yǐ zhuó gāo kē, dēng xiǎn shì.
自公少时，已擢高科，登显仕。
hǎi nèi zhī shì, wén xià fēng ér wàng yú guāng zhě, gài yì yǒu nián yǐ.
海内之士，闻下风而望余光者，盖亦有年矣。
suǒ wèi jiàng xiàng ér fù guì, jiē gōng suǒ yí sù yǒu fēi rú qióng è zhī rén, jiǎo xìng de zhì yú yī shí, chū yú yōng fū yú fù zhī bù yì, yǐ jīng hài ér kuā yào zhī yě.
所谓将相而富贵，皆公所宜素有；非如穷厄之人，侥幸得志于一时，出于庸夫愚妇之不意，以惊骇而夸耀之也。
rán zé gāo yá dà dào, bù zú wèi gōng róng huán guī gǔn miǎn, bù zú wèi gōng guì.
然则高牙大纛，不足为公荣；桓圭衮冕，不足为公贵。
wéi dé bèi shēng mín, ér gōng shī shè jì, lēi zhī jīn shí, bō zhī shēng shī, yǐ yào hòu shì ér chuí wú qióng, cǐ gōng zhī zhì, ér shì yì yǐ cǐ wàng yú gōng yě.
惟德被生民，而功施社稷，勒之金石，播之声诗，以耀后世而垂无穷，此公之志，而士亦以此望于公也。
qǐ zhǐ kuā yī shí ér róng yī xiāng zāi! gōng zài zhì hé zhōng, cháng yǐ wǔ kāng zhī jié, lái zhì yú xiāng, nǎi zuò" zhòu jǐn" zhī táng yú hòu pǔ.
岂止夸一时而荣一乡哉！公在至和中，尝以武康之节，来治于相，乃作“昼锦”之堂于后圃。
jì yòu kè shī yú shí, yǐ yí xiāng rén.
既又刻诗于石，以遗相人。
qí yán yǐ kuài ēn chóu jīn míng yù wéi kě báo, gài bù yǐ xī rén suǒ kuā zhě wèi róng, ér yǐ wéi jiè.
其言以快恩仇、矜名誉为可薄，盖不以昔人所夸者为荣，而以为戒。
yú cǐ jiàn gōng zhī shì fù guì wèi hé rú, ér qí zhì qǐ yì liàng zāi! gù néng chū rù jiàng xiàng, qín láo wáng jiā, ér yí xiǎn yī jié.
于此见公之视富贵为何如，而其志岂易量哉！故能出入将相，勤劳王家，而夷险一节。
zhì yú lín dà shì, jué dà yì, chuí shēn zhèng hù, bù dòng shēng sè, ér cuò tiān xià yú tài shān zhī ān: kě wèi shè jì zhī chén yǐ! qí fēng gōng shèng liè, suǒ yǐ míng yí dǐng ér bèi xián gē zhě, nǎi bāng jiā zhī guāng, fēi lǘ lǐ zhī róng yě.
至于临大事，决大议，垂绅正笏，不动声色，而措天下于泰山之安：可谓社稷之臣矣！其丰功盛烈，所以铭彝鼎而被弦歌者，乃邦家之光，非闾里之荣也。
yú suī bù huò dēng gōng zhī táng, xìng cháng qiè sòng gōng zhī shī, lè gōng zhī zhì yǒu chéng, ér xǐ wèi tiān xià dào yě.
余虽不获登公之堂，幸尝窃诵公之诗，乐公之志有成，而喜为天下道也。
yú shì hū shū.
于是乎书。
shàng shū lì bù shì láng cān zhī zhèng shì ōu yáng xiū jì.
尚书吏部侍郎、参知政事欧阳修记。
