tài píng dào zhōng yù liú mín
太平道中遇流民
dīng nán fù hè lì yǐ pí, ruò qī zhì zǐ yán sè bēi.
丁男负荷力已疲，弱妻稚子颜色悲。
qīn qī fén mù shuí rěn qì, jiē ěr qǐ yuàn wèi liú yí.
亲戚坟墓谁忍弃，嗟尔岂愿为流移。
chūn cán chéng jiǎn gǔ chéng suì, shū rù háo jiā wú jié yí.
春蚕成茧谷成穗，输入豪家无孑遗。
fēng nián lǐn lǐn bù zì bǎo, xiōng nián cài sè jiāng hé rú.
丰年凛凛不自保，凶年菜色将何如。
dàn yōu xián hèn wěi gōu hè, qǐ xiá huái tǔ ān shì lú.
但忧衔恨委沟壑，岂暇怀土安室庐。
gù xiāng jì yǐ bù kě jū, tā xiāng wèi kè jiāng shuí yī.
故乡既已不可居，他乡为客将谁依。
huáng jī zhuó shǔ bái jiǔ shú, qù jiā wèi jiǔ wú huái guī.
黄鸡啄黍白酒熟，去家未久吾怀归。
nóng sāng bù shì dé wēn bǎo, jiàn ěr lìng rén yán niǔ ní.
农桑不事得温饱，见尔令人颜忸怩。
