shāng tíng hù
伤亭户
qīng chén dù dōng guān, bó mù cáo é sù.
清晨度东关，薄暮曹娥宿。
cǎo chuáng wèi chéng mián, hū qǐ xī lín kū.
草床未成眠，忽起西邻哭。
qiāo mén wèn yě lǎo, wèi shì yán tíng zú.
敲门问野老，谓是盐亭族。
dà ér qù cǎi xīn, tóu shēn guī hǔ fù.
大儿去采薪，投身归虎腹。
xiǎo ér chū qǐ tǔ, chōng è rù guǐ lù.
小儿出起土，冲恶入鬼箓。
kè é rì yǐ zēng, guān lì rì yǐ kù.
课额日以增，官吏日以酷。
bù wéi gōng suǒ gàn, wéi wù sī suǒ yù.
不为公所干，惟务私所欲。
tián guān gōng jǐ jǐn, cuó shù lǚ bù zú.
田关供给尽，鹾数屡不足。
qián yè zǒng cuī mà, zuó rì chǎng xū dū.
前夜总催骂，昨日场胥督。
jīn zhāo fēn yùn lái, biān chī gèng cán dú.
今朝分运来，鞭笞更残毒。
zào xià wú chǐ cǎo, wèng zhōng wú lì sù.
灶下无尺草，瓮中无粒粟。
dàn xī bù kě dù, jiǔ shì yì hé fú.
旦夕不可度，久世亦何福。
yè yǒng shēng yǔ lěng, yōu yè xiàng gǔ mù.
夜永声语冷，幽咽向古木。
tiān míng fēng qǐ mén, jiāng shī guà huāng wū.
天明风启门，僵尸挂荒屋。
