huì quán惠泉
yáo yuán cí dié zhàng, chéng pài jiàn qíng xū.遥源辞叠嶂,澄派鉴晴虚。liú xùn wú fén è, bō cháng jǐn chǔ yú.流迅无汾恶,波长尽楚馀。yǐn zhī tú zhuó shuǐ, zhèng bó mán míng qú.隐之徒酌水,郑伯谩名渠。bù bì xī jiāng qù, píng jūn qǐ fù yú.不必西江去,凭君起鲋鱼。
宋祁(998~1061)北宋文学家。字子京,安州安陆(今湖北安陆)人,后徙居开封雍丘(今河南杞县)。天圣二年进士,官翰林学士、史馆修撰。与欧阳修等合修《新唐书》,书成,进工部尚书,拜翰林学士承旨。卒谥景文,与兄宋庠并有文名,时称“二宋”。诗词语言工丽,因《玉楼春》词中有“红杏枝头春意闹”句,世称“红杏尚书”。...