lǎo jìng老境
bái fà duǎn yù jǐn, rén chī xīn shàng hái.白发短欲尽,人嗤心尚孩。mái pén chí liàn yàn, lèi wǎ tǎ cuī wéi.埋盆池潋灩,累瓦塔崔嵬。ruǎn fàn sān chōng mǐ, chún láo jiǔ yùn pēi.软饭三舂米,醇醪九酝醅。hū rán niān bǐ qǐ, jì zhe zǎo méi kāi.忽然拈笔起,记著早梅开。
陆游(1125—1210),字务观,号放翁。汉族,越州山阴(今浙江绍兴)人,南宋著名诗人。少时受家庭爱国思想熏陶,高宗时应礼部试,为秦桧所黜。孝宗时赐进士出身。中年入蜀,投身军旅生活,官至宝章阁待制。晚年退居家乡。创作诗歌今存九千多首,内容极为丰富。著有《剑南诗稿》、《渭南文集》、《南唐书》、《老学庵笔记》等。...