duì jìng
对镜
jìng zhōng shuāi yán shī fū yú, lǜ bìn yǐ zuò shuāng péng kū, liǎng jiān sǒng sǒng shì shān zì, yè zhàng gèng yǒu mán tóng fú.
镜中衰颜失敷腴，绿鬓已作霜蓬枯，两肩耸耸似山字，曳杖更有蛮童扶。
zì jīng hé yǐ zhì cǐ lǎo, jí yù xiū jìng wèn qǐ jū xú xú shú shì nǎi dà xiào, dàn jì xī wǒ wàng jīn wú.
自惊何以致此老，亟欲修敬问起居；徐徐熟视乃大笑，但记昔我忘今吾。
jīn wú suī bèi pō shén wáng, fēi kě zhèng kě zhé jiǎn hū yuǎn yóu zòng wèi cóng xī fù, zuì yǎn yóu néng ài jù qū.
今吾虽惫颇神王，飞可正可折简呼；远游纵未从溪父，醉眼犹能隘具区。
