zì cháo jiě cháo自嘲解嘲
shì biàn zhēn nán liào, wú chī zhǐ zì cháo.世变真难料，吾痴只自嘲。yí shān móu běn tǔ, nián rì yù jiān jiāo.移山谋畚土，黏日欲煎胶。dé jù tí xiū zhú, pēng chá shí duò cháo.得句题修竹，烹茶拾堕巢。xíng nián bù xū suàn, duàn shì sǐ héng máo.行年不须算，断是死衡茆。
陆游（1125—1210），字务观，号放翁。汉族，越州山阴（今浙江绍兴）人，南宋著名诗人。少时受家庭爱国思想熏陶，高宗时应礼部试，为秦桧所黜。孝宗时赐进士出身。中年入蜀，投身军旅生活，官至宝章阁待制。晚年退居家乡。创作诗歌今存九千多首，内容极为丰富。著有《剑南诗稿》、《渭南文集》、《南唐书》、《老学庵笔记》等。...
