shū tàn
书叹
qí mín kùn yī shí, rú pí mǎ sī mò.
齐民困衣食，如疲马思秣。
wǒ yù dá qí qíng, shū yuǎn wèi qiáng guā.
我欲达其情，疏远畏强聒。
yǒu sī huò kē qǔ, jiān bìng yì háo duó zhèng rú héng jiāng gāng, yī jǔ shú néng tuō! zhèng běn zài yǎng mín, cǐ lùn qǐ yū kuò? wǒ jīn suī tuì xiū, cháng zhuì tíng yì mò.
有司或苛取，兼并亦豪夺；正如横江纲，一举孰能脱！政本在养民，此论岂迂阔？我今虽退休，尝缀廷议末。
míng ēn shū wèi bào, gǎn zì tóng yī hè? wú jūn bù kě fù, yuàn zhì shén jī kě.
明恩殊未报，敢自同衣褐？吾君不可负，愿治甚饥渴。
