gǔ yuàn shī古怨诗
yǔn yè cí jiù zhī, piāo chén jiù qí lù.陨叶辞旧枝,飘尘就歧路。chí huái jué jué yì, yán niàn píng shēng gù.迟徊决绝意,言念平生故。ní ní háng jiān ní, líng líng màn cǎo lù.泥泥行间泥,零零蔓草露。qǐ bù wèi zhān wū, wèi zi wú chén mù.岂不畏沾污,为子无晨暮。
何景明(1483~1521)字仲默,号白坡,又号大复山人,信阳浉河区人。明弘治十五年(1502)进士,授中书舍人。正德初,宦官刘瑾擅权,何景明谢病归。刘瑾诛,官复原职。官至陕西提学副使。为“前七子”之一,与李梦阳并称文坛领袖。其诗取法汉唐,一些诗作颇有现实内容。有《大复集》。...