shí tou huái gǔ石头怀古
rì yuè chū yòu méi, tái chéng kòng bái yún.日月出又没,台城空白云。suī kuān bǎi xìng tǔ, jiàn quē liù cháo fén.虽宽百姓土,渐缺六朝坟。hé shǔ shì wáng guó, shān hé guī shèng jūn.禾黍是亡国,山河归圣君。sōng shēng zhòu yǔ zú, jǐ sì wǎn zhōng wén.松声骤雨足,几寺晚钟闻。
曹松(828——903),唐代晚期诗人。字梦徵。舒州(今安徽桐城,一今安徽潜山)人。生卒年不详。早年曾避乱栖居洪都西山,后依建州刺史李频。李死后,流落江湖,无所遇合。光化四年(901)中进士,年已70余,特授校书郎(秘书省正字)而卒。...